Tralalala gaman að vera komin með blogg :-)
Núna get ég notið þess að skrifa þegar hún Una mín sefur. Þýðir víst lítið að skrifa þegar hún er vakandi þar sem hún vill að sjálfsögðu fá óskipta athygli, eins og sönnum prinsessum sæmir.
Í dag erum við að fara kaupa gjöf handa vinum okkar þeim Ágústi og Obbu en þau eignuðust litla stelpu 22. maí. Barnalánið í vinahópnum er alveg með ólíkindum, en ég mæli alveg með því að vera svona samferða vinkonum sínum. Alveg ótrúlegt hvað ólétta er smitandi. Þar sem ég var að vinna eru nú alls 7 búnar að eignast börn eða eru ófrískar núna og bara á einni deild!! Framkvæmdarstjórinn sagði að þetta hlyti að vera samantekin ráð hjá keppinautunum.
Skrítið samt hvað lífið getur breyst á örskotstundu. Núna fer ég ekki í sturtu bara þegar mig dettur í hug, né skrepp út í búð. Núna snýst lífið mitt ekki bara um mig heldur er Una Rán miklu mikilvægari en nokkurn tímann ég. Enda er hún alveg yndisleg. Komst líka að því að allar klisjur um barneigir eru alveg sannar, svosem eins og: "Búin að gleyma öllu um erfiða meðgöngu og sársaukafullri fæðingu þegar þegar þú færð krílið í hendurnar", "Finnur ekkert fyrir því þegar þú ert klippt eða rifnar" og "Verður nóg að gera þegar barnið kemur í heiminn, þarft sko ekki að hafa áhyggjur af því að leiðast".
Jæja skyldan kallar, peace out!